ஆயிரத்தில் ஒருவன் - மேலும் சில கருத்துக்கள்

ஆயிரத்தில் ஒருவன் பல மட்டங்களிலும் விவாதங்களை ஏற்படுத்தியுள்ளதை இணையத்திற்கு உள்ளேயும் வெளியேயும் காண முடிகிறது. வசூல் நிலவரங்களை ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு சிந்திக்கும்போது என்னைப் பொருத்தவரை இப்படம் ஏற்படுத்தியுள்ள இத்தகைய தாக்கம்தான் அந்த படத்தின் உண்மையான வெற்றி என்று சொல்வேன். இது தமிழ் திரைச்சூழலில் மிகவும் தேவையான ஒன்று.

இங்கே மாற்று சினிமா என்பதே கிட்டத்தட்ட கிடையாது என்று சொல்லலாம். அப்படியே எடுத்தாலும் காஞ்சிவரம் போல அவார்டுக்காகவே எடுக்கப்பட்டு அது குறுகிய வட்டத்தில் மட்டும் ரசிக்கப்பட்டு பெட்டிக்குள் சென்றுவிடுகிறது.

மக்கள் தங்களின் ஒற்றைப் பரிமாண ரசனை ஜாடியில் இப்படத்தைப் போட்டு குலுக்க முற்படுவதுதான் இந்த படத்தை புரிந்துகொள்வதில் உள்ள மிகப் பெரிய பிரச்னை. படத்தின் விஷயகனம் தாங்காது ஜாடி உடைய நேரிடுகிறது. எல்லா கணக்குகளையும் ஒரே சூத்திரத்தைக்கொண்டு விளங்கிக்கொள்ள முடியாது. ரசனையின் பன்முகத்தன்மை என்பதை நாம்தான் வளர்த்துக்கொள்ள வேண்டும்.

இப்படம் ஒரு fantasy genre. அந்த கண்ணோட்டத்தில் அதை எடுத்துக்கொள்ளாமல் லிடரலாக logicalize செய்ய முயன்றால் படம் த்ராபையாகத்தான் தெரியும். என் பேனாவில் நானும் லாஜிக் மையை நிரப்பி எழுதினால் இவர்கள் எல்லோரையும்விட பல மடங்கு அதன் கிழித்து தொங்கவிட்டுவிடுவேன். ஆனால் இது fantasy என்பதை உணர்ந்தே படத்தில் அமர்ந்திருந்தேன் — எப்படி ஒரு காமெடி படத்திற்கு, ஒரு ஹாரர் படத்திற்கு மனதளவில் தயாரான நிலையில் இருப்போமோ அப்படி. அதனால் எனக்கு இக்கதையை உள்வாங்கிக்கொள்வதிலும் ரசிக்க முடிந்ததிலும் எந்த பிரச்னையும் இல்லை.

Fantasy, science-fiction படங்களையெல்லாம் லாஜிக் பார்த்தால் ரசிக்க முடியுமா? ”Pandora கிரகமாவது ஒண்ணாவது யாரிடம் கதைவிடுகிறாய்? எங்கே லாஜிக்?” என்று முதலில் இவர்கள் avatar-ஐத்தான் நிராகரித்திருக்க வேண்டும். ஆனால் உலகில் அதிகம் வசூல் செய்த படமாக அதுதான் ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது. ”சோழர்களாம் தனி தீவில் வாழ்கிறார்களாம். நல்ல கதை’ என்று சிரிப்பவர்கள் யாரும் ஜூராஸிக் பார்க் படம் வந்தபோது ”டைனோஸராவது; தனி தீவாவது; அதில் மீண்டும் உயிர்பெறுவதாவது” என்று சொல்லி சிரிக்கவில்லை. விழுந்தடித்து ஓடி ஓடிப் பார்த்தார்கள். ஏனென்றால் அவையெல்லாம் ஆங்கிலப்படங்கள். இது தமிழ்ப்படம். தமிழ்ப்படம் என்றால் அதை நாம் பார்க்கும் கண்ணோட்டமே வேறாக இருக்கிறது. ஆயிரத்தில் ஒருவனை அப்படியே ஆங்கில நடிகர்களை வைத்து ஆங்கிலத்தில் எடுத்து அதை தமிழில் டப்பிங் செய்து வெளியிட்டிருந்தால் பாராட்டியிருப்பார்கள் என்று நினைக்கிறேன். இதைவிட பல மொக்கை டப்பிங் படங்கள் இங்கே கேள்வியின்றி நன்றாக ஓடியிருக்கின்றன.

என்னிடம் இப்படம் புரியவில்லை என்று சொன்னவர்களிடமெல்லாம் எந்த இடத்தில் என்று கேட்டு தெரிந்து கொண்டதில் அவர்கள் அதனுடன் தொடர்புடைய முந்தைய காட்சியை ஊன்றி கவனிக்கவில்லை என்பதே புரிந்தது. அதை நான் விளக்கியதும் ‘அட ஆமால்ல’ என்று சொன்னவர்களே அதிகம். இதற்கு உதாரணாக சொல்ல வேண்டுமானால் இடைவேளைக்கு முன்பு வரும் பித்து பிடித்த நிலையையும், கைதிகளைக்கொண்டு நடத்தப்படும் gladiatorial contest-ஐயும் சொல்லலாம். இதற்கெல்லாம் காரணங்கள் கதைக்குள்ளேயே இருக்கின்றன. ஆனால் கவனிக்க தவறுகின்றனர். இதனால் அக்காட்சி சம்மந்தமே இல்லாமல் புகுத்தப்பட்டது போல தோன்றுகிறது. தவறு அவர்களுடையதேயன்றி படத்தினுடையது அல்ல.

இருப்பதிலேயே பெரிய வேதனை இடைவேளைக்கு பின்பு வரும் பழந்தமிழை ஏதோ தமாஷ் காட்சி போல பலரும் கமெண்ட் அடித்துக்கொண்டிருப்பதும்; அப்படி அடிப்பவர்களெல்லாம் தமிழர்களாக இருக்க நேர்வதும்தான். இத்தனைக்கும் அது அப்படியொன்றும் கடினமான மொழிநடை என்று சொல்லமுடியாது. அப்படி இருந்தாலும் பிறமொழி கலப்பற்றதாகிய அதுதான் நம் மொழியின் தொன்மை எனும்போது, அதில் நாம் பரிகசித்து சிரிக்க என்ன இருக்கிறது? அவர்களை நினைத்து நான் வெட்கப்படுகிறேன்.

நான் இப்படத்தை மிகவும் விதந்தோதி ஆதரிக்க காரணம் தமிழில் எப்போதாவதுதான் இதுபோன்ற அரிய முயற்சிகள் செய்யப்படுகின்றன. அதையும் நாம் நிராகரித்துவிட்டால் இழப்பு நமக்குத்தானே தவிர மற்றவர்களுக்கு அல்ல.